Fiat Idea 1.4
Η απουσία της οικογένειας, για πολλές ημέρες, στο χωριό άφησε τον μπαμπά «μόνο στο
σπίτι», με συντροφιά στις μετακινήσεις του την πολυμορφική πρόταση της Fiat.
«ΜA είναι πολύ μικρό», αναφώνησε ο συντάκτης του περιοδικού όταν ανέλαβε «υπηρεσία» στο
νέο μοντέλο της ιταλικής εταιρείας για έναν ολόκληρο μήνα. Τις προηγούμενες ημέρες που το
Idea δοκιμαζόταν εντατικά από το υπόλοιπο επιτελείο των 4Τ, η ροή της καθημερινής
δουλειάς δεν του είχε επιτρέψει ούτε να το δει. Μετά τον «αναγνωριστικό κύκλο» γύρω από
το αυτοκίνητο, άνοιξε την πόρτα και κάθισε στη θέση του οδηγού. Χαμογέλασε ευχαριστημένος
μόλις αντίκρισε το πραγματικά ευρύχωρο εσωτερικό του, με τα νεανικά χρώματα και τον
επιλογέα ταχυτήτων τοποθετημένο στην κεντρική κονσόλα, για τον οποίο σχολίασε: «Ωραία!
Γιατί πού να σκύβεις, ύστερα από τόσες ώρες στη δουλειά, για να βάλεις την πρώτη, όπως σε
κάποια άλλα ομοειδή αυτοκίνητα;»
«Για δες!» μονολόγησε καθώς κατέβαινε τη λεωφόρο Συγγρού για να πάει σπίτι,
διαπιστώνοντας το φιλικό χαρακτήρα του αυτοκινήτου. Ο κινητήρας των 95 ίππων συνεργαζόταν
καλά, για τα δεδομένα της πόλης, με το επιμηκυμένο, στην περίσταση αυτή, πλαίσιο του
Punto, πάνω στο οποίο «κτίστηκε» το Idea. Επίσης, οι διάφορες αλλαγές λωρίδας, λόγω των
Ολυμπιακών έργων, κατά μήκος της διαδρομής, δεν τον προβλημάτισαν καθόλου. Ύστερα από
ξεκούραση δύο ωρών, παρέα με κάποια τηλεοπτικά προγράμματα, ο συντάκτης μας ξαναμπήκε στο
Fiat και ξεκίνησε για το Τουρκολίμανο, για... παγωτό.
Στις ιδιαίτερα χρήσιμες θήκες του Ιdea, στην κονσόλα και την οροφή, βόλεψε όλα τα
μικροπράγματα: κινητό, πορτοφόλι, κλειδιά, τσιγάρα, αναπτήρα κτλ. - πόσα πια πρέπει να
κουβαλάει ένας σύγχρονος άνδρας όταν μετακινείται; (Οι γυναίκες είναι πιο τυχερές με τα
τσαντάκια τους, ενώ όσοι ανήκουν στο άλλοτε «ισχυρό» φύλο και θέλουν να κυκλοφορήσουν με
το πουκάμισο, είναι αναγκασμένοι να έχουν τις χούφτες τους γεμάτες μικροαντικείμενα.) Το
Ιdea, λοιπόν, έχει μια καλή πρόταση γι? αυτό. Κινούμενος επί της Γρηγορίου Λαμπράκη -και
δίχως την αυστηρή επιτήρηση της συζύγου- ο συντάκτης άναψε τσιγάρο, κάτι που δεν
αποδείχθηκε καλή ιδέα: τo αποσπώμενο τασάκι μπορούσε να τοποθετηθεί μόνο χαμηλά και,
επομένως, για να τινάξει τη στάχτη, έπρεπε να αφήσει από τα μάτια του το δρόμο. Γρήγορα
το έσβησε, απολογούμενος στον εαυτό του, σαν να τον παρότρυνε και το αυτοκίνητο: «Να
καπνίζεις λιγότερο, μεγάλε!»
Ευκαιρίες για μετακινήσεις εκτός Αθηνών δεν υπήρξαν τις επόμενες εβδομάδες, πέρα από
εκείνες στη συνηθισμένη διαδρομή σπίτι?γραφείο?σπίτι, κατά τις οποίες οι εντυπώσεις του
δεν άλλαξαν καθόλου. Μοναδική εξαίρεση, η Mεγάλη Πέμπτη, όταν βρέθηκε για λίγες ώρες στο
χωριό προκειμένου να δει τους δικούς του, επέστρεψε, όμως, το ίδιο βράδυ για να παραδώσει
το αυτοκίνητο. Η μετάβαση εκεί ήταν δύσκολη και... επίπονη, αφού το μποτιλιάρισμα επί της
Eθνικής Oδού Αθηνών?Κορίνθου ήταν ιδιαίτερα μεγάλο. Ευτυχώς, όμως, για εκείνον ανακάλυψε
μια «κοπάνα», μέσω μιας αδιαμόρφωτης ακόμη γέφυρας και ενός χωματόδρομου δεξιά, λίγο πριν
από την Κακιά Σκάλα. Τρόμαξε βλέποντας τα εκτεταμένα νεροφαγώματα και τις πέτρες στον -ας
πούμε- δρόμο που κατευθυνόταν άναρχα προς την παλιά εθνική οδό, όμως, το Idea δεν
αντιμετώπισε πρόβλημα στη διέλευση μετά μεγάλης προσοχής. Η ανέλπιστη οδός διαφυγής έφερε
στο συντάκτη μας τόση ανακούφιση, που... έχασε τη συνήθη πορεία του και βρέθηκε στην
παλιά γέφυρα του Ισθμού της Κορίνθου. «Δεν πειράζει, είχα χρόνια να περάσω από εδώ. Ας
καθίσω, λοιπόν, να πιω έναν καφέ», σκέφτηκε. Ήταν όμορφα τώρα, χωρίς όλα εκείνα τα
φορτηγά και τα αυτοκίνητα να περνούν πάνω κάτω όλη την ώρα.
Η περίοδος του Πάσχα πέρασε ήρεμα στην Aθήνα, σε αντίθεση με την ελληνική επαρχία, με το
μεγάλο αριθμό αυτοκινήτων και τη δυσκολία ανεύρεσης... θέσεων στάθμευσης. Ο μπαμπάς
ενημερωνόταν τακτικά ?καθισμένος στον καναπέ του- από τα βραδινά δελτία ειδήσεων για την
πολύωρη ταλαιπωρία των συμπολιτών μας στις εθνικές οδούς, κατά την έξοδό τους από το
λεκανοπέδιο και την επιστροφή τους σε αυτό. Πράγματι, ήταν για εκείνον ένας μήνας χωρίς
άγχος..._ 4T